In 1711 huwde Joachim Hendrik Adolf van Rechteren (1687-1719) van kasteel Rechteren in Dalfsen de Duitse Amalia Alexandrina Frederica des H.R. Rijksgravin von Limpurg Speckfeld (1689-1754). Zij was de erfdochter van een deel van het Graafschap Limpurg Speckfeld in Duitsland en hierdoor kregen de Van Rechterens niet alleen zitting in de Graven- en Herenbank van de Fränkische Kreis, maar ook de titel van Graaf en een uitgebreid goederenbezit in Franken, waaronder kasteel Sommerhausen.
In 1819 werd een ‘Hausvertrag’ opgesteld, waarbij de Nederlandse en Duitse bezittingen verdeeld werden. Kasteel Rechteren en huis Almelo kwamen in het bezit van de oudste, Nederlandse tak van de graven Van Rechteren Limpurg, terwijl de Duitse bezittingen in het bezit kwamen van de jongste zoon Frederik Reinhard Burchard Rudolf Graaf van Rechteren Limpurg Speckfeld (1752-1842). Hij werd in 1813 ingelijfd in de Beierse adel en zijn nakomelingen bleven in het bezit van kasteel Sommerhausen tot het in 1968 aan de familie Steinmann verkocht werd, één van de belangrijkste families van wijnboeren uit de regio, waarvan de traditie van het wijn verbouwen al in 1537 geboekstaafd werd. De familie Steinmann kocht het kasteel dan ook vooral vanwege de bijbehorende wijnbergen, die zij sedertdien hebben weten uit te bouwen tot het gerenommeerde merk ‘Weingut Schloss Sommerhausen’.
De Duitse tak van de Graven Van Rechteren Limpurg Speckfeld stierf in 1995 uit met het overlijden van Constance van den Boom née Gräfin von Rechteren-Limpurg-Speckfeld (1908-1995), maar haar zusje Luitgard (1910-1960) was gehuwd met Bechtold Ulrich Freiherr (baron) von und zu Massenbach (1908-1998) en hun zoon Icho werd geadopteerd door zijn grootmoeder, waardoor hij sedertdien Icho Graf von Rechteren-Limpurg-Speckfeld heet.
Icho von Rechteren kende het kasteel uit zijn jeugdjaren, toen zijn oudtante Hildegard en oudoom Friedrich Otto er nog woonden. Op een dag mocht er hij van een boom vol rijpe kersen zoveel eten als hij wilde: “De buikpijn ging voorbij, maar de herinnering is gebleven.” De band met Sommerhausen bleef altijd bestaan, ook toen hij medicijnen ging studeren en zich als ortopedist in Stuttgart vestigde. De wens om terug te keren naar Franken bleef en meerdere huizen werden daarom in de omgeving bekeken. Toen afgelopen zomer na contact met de familie Steinmann bleek dat zij bereid waren om een gedeelte van de gebouwen van kasteel Sommerhausen te verkopen, was dat voor hem ‘een geschenk dat je maar eenmaal in je leven krijgt.’ Ook zijn zoon Friedrich is vol van de plannen van zijn vader en wil ook met zijn gezin in het kasteel komen wonen. Naar verwachting zal de restauratie en het aanpassen aan de huidige gebruiksnormen twee tot drie jaar in beslag nemen, ook al zal het leven tussen zulke oude muren zijn beperkingen kennen: “Ik ben op een kasteel opgegroeid waar het altijd koud was en tochtte. Het comfort dat we tegenwoordig gewend zijn, heb ik als kind niet gekend”, aldus Icho von Rechteren.
De wijnkelders blijven in het gebruik van de familie Steinmann, maar zij juicht het van harte toe dat de eeuwenoude band tussen de familie Van Rechteren en het wijngoed weer hersteld wordt, want “Nu komt weer bij elkaar, wat altijd bij elkaar hoorde”.
Gebruikte bron o.a.: www.mainpost.de/regional/wuerzburg/Schloss-Sommerhausen-Traditionen-Vorfahren-Weingueter;art779,9191470