“Nederlandse adel vind je overal”, zeg ik altijd en vandaag (7 aug. 2023 – red.) was dat heel verrassend, dat dan weer wel, in Certaldo in Toscane, in het Museo d’Arte Sacra – een voormalig klooster met kerkelijke kunst.

In een klein, slecht verlicht zijgangetje hing een aantal portretten, waarvan ik er één meteen herkende: de Gelderse edelman Barthold van Gendt (ca. 1590-1650). Het opschrift bevestigde zijn identiteit: ‘B. A Gent P. Geldria’ en ook zijn familiewapen klopte.

Barthold van Gendt was heer van Loenen en Meinerswijk, lid van de Ridderschap van Gelderland (kwartier Nijmegen), Raad en Rekenmeester van Gelderland en afgevaardigde naar de Staten-Generaal.

Zijn historische betekenis voor Nederland is groot, maar vrijwel vergeten: in 1648 was hij, namens Gelderland, één van de ondertekenaars van de Vrede van Münster.

En hoe komt dit portret van een Gelderse edelman nu in een museum met kerkelijke kunst? Volgens het bijschrift bij het rijtje portretten in dit donkere gangetje betreft het ‘vijf portretten van edelen en prelaten’ en zijn zij geschonken door het echtpaar Aloma Bardi en Gabriele Boccaccini en afkomstig uit Villa Bardi in Linari (Barberino Val d’Elsa, Firenze).

Hoe zij daar zijn terecht gekomen vermeldt het bijschrift niet, maar portretten kunnen in de loop der tijden vreemde omzwervingen maken. Zelf bezit ik een grote en buitengewoon fraaie gravure van Barthold van Gendt. Deze kocht ik via internet van een Duitse particulier, wiens familie deze, om onbekende redenen, al lang bezat. Ik kocht hem, vanwege de verwantschap van Barthold van Gendt met het belangrijkste Gelderse adellijke geslacht: Van Heeckeren – maar dat is een verhaal voor een andere keer.

Certaldo, 7 augustus 2023, op een schaduwrijk terras.