Afb. 1. Huis Quazenbosch in Brummen met de rijk versierde gevels in neo-renaissancestijl. Ansichtkaart part. coll.
Jacob Adriaan Zweder baron van Brakell (1838-1911) stamde uit een oude Gelderse adellijke familie. Zijn vader was onder meer kamerheer van Koning Willem II en bewoonde het kasteel Wadenoyen. In 1837 kocht deze het kasteel Doorwerth, waar hij zich met zijn gezin vervolgens vestigde.
Afb. 2. Jacob Adriaan Zweder baron van Brakell (1838-1911). Portret door P. de Josselin de Jong 1892, coll. Musea Zutphen. Foto met dank aan Collectie Nederland.
Het was een kinderrijk gezin met negen kinderen (één zusje overleed jong) en dit gegeven mét de grote staat die gevoerd werd op kasteel Doorwerth, maakte het voor hem noodzakelijk om uit te kijken naar een goed huwelijk, want een grote erfenis viel er niet te verwachten. In 1866 huwde hij Hendrika Cornelia Colenbrander (1836-1904), uit een patriciaatsfamilie uit het blauwe boekje en – veel belangrijker – nogal vermogend.
Het echtpaar woonde eerst op het door hen gehuurde Huis Voorstonden in Brummen en hier werd op 3 januari 1871 hun enige kind geboren: Jacob Gabriel Assueer Prosper baron van Brakell. Niet lang duurde het prille gezinsgeluk, want ‘Slechts zes dagen mogten wij ons in zijn bezit verheugen‘ stond er op 9 januari in de courant. Of het nu door zijn verdriet kwam, of gewoon door zijn levensstijl, maar baron Van Brakell liet het geld goed rollen. Uiteindelijk kwam het in 1876 tot een faillissement en werden zijn onroerende goederen en de inboedel verkocht.
Afb. 3. Hendrika Cornelia Colenbrander (1836-1904). Portret door P. de Josselin de Jong 1892, coll. Musea Zutphen. Foto met dank aan Collectie Nederland.
Het was dan ook zijn echtgenote en niet hij die in 1876 de koopprijs voor Het Quazenbosch voldeed. Zij kon dit, omdat het echtpaar onder huwelijkse voorwaarden was getrouwd. In 1875 was zelfs met haar beide broers overeengekomen dat zij het beheer over het bezit van hun zuster zouden voeren. Baron Van Brakell werd uitgeschakeld – en voor haar vermogen was dat maar beter ook.
Met het geld van de Colenbranders werd het imposante Huis Quazenbosch gebouwd en kon het echtpaar Van Brakell op grote voet verder leven. Baron Van Brakell leefde als grand seigneur en hield zich bezig met het fokken van paarden en barones Van Brakell ontving op vorstelijke wijze omringd door personeel.
In 1904 overleed ‘… zacht en kalm, mijne geliefde echtgenoote…’ op Huis Quazenbosch. Er onstond nog een geschil met de familie Colenbrander over de eigendomsrechten van de juwelen van de barones. Dit sleepte zich voort tot in 1912, maar toen was baron Van Brakell al het jaar er voor overleden ‘…na een kortstondige ziekte, in den ouderdom van 73 jaar…’ in het Duitse kuuroord Bad Salzschlirf.
En Huis Quazenbosch? Dat bleef in het bezit van de Colenbranders en hun erfgenamen de baronnen Van Sytzama. In 1949 werd het door hen verkocht en in de afgelopen jaren was er een heilspedagogisch instituut voor antroposofische levensbeschouwing in gevestigd, tot het verkocht werd aan een onroerend goed maatschappij.
Dit verhaal stond in het aprilnummer 2017 van het digitale magazine van de Stichting Adel in Nederland (AiN). Donateurs van AiN krijgen vier keer per jaar dit digitale magazine toegestuurd boordevol adellijke verhalen en informatie. Voor 17,50 euro per jaar ontvangt ook u dit magazine in uw mailbox en steunt u ons in onze werkzaamheden. Mail voor meer informatie naar info@adelinnederland.nl.
Afb. 1. Gezicht op een fjord in Noorwegen, olieverfschilderij door Koningin Wilhelmina. Foto met hartelijke dank aan het Twents Veilinghuis.
Op 12, 13 en 14 januari is er bij het Twents Veilinghuis in Enschede een live-online veiling met zilver, sieraden, schilderijen, meubelen, kristal, enz. en ook een schilderij door Koningin Wilhelmina. Lees het verhaal hierbij hieronder of kijk voor wat er verder geveild wordt in de online catalogus van het Twents Veilinghuis op https://www.twentsveilinghuis.nl/nl/objekte/au-62/januariveiling_2023?Lstatus=0
Koningin Wilhelmina (1880-1962) is vooral de geschiedenisboeken ingegaan als een strijdbare Vorstin, die velen in de Tweede Wereldoorlog wist te inspireren. Veel minder bekend is, dat zij een zeer verdienstelijk kunstenares was en veel geschilderd heeft. Nog heden wordt op Paleis Het Loo haar schilderswagen bewaard. Hiermee had zij haar verrijdbare atelier en kon zij op de Kroondomeinen overal haar passie uitvoeren.
Ook is bekend dat zij op zomerse dagen op het dak van het Paleis op De Dam zat te schilderen en een zeer fraai schilderij van het klokkentorentje op dit paleis gaf zij ten geschenke aan haar particulier secretaris Thijs Booy (1923-2003), toen deze in 1954 in het huwelijk trad met haar tweede secretaresse Sophie Elisabeth barones van Randwijck (1923-2009).
Koningin Wilhelmina schilderde ook in het buitenland en haar reizen brachten haar ook in het door haar geliefde Noorwegen, waar zij de ruige natuur bewonderde. De hechte banden met de Noorse Koninklijke familie die toen ontstonden, werden van generatie op generatie voortgezet en bestaan nu nog.
Op één van deze reizen naar Noorwegen schilderde zij dit schilderij van een fjord in Noorwegen, dat zij als dank aan een vriendin cadeau deed. Het is gesigneerd met een krachtige W. Het wordt nu bij het Twents Veilinghuis geveild en wordt getaxeerd op 8.500 euro. Het betreft kavel 1003 en gaat vergezeld van een lithografie van Paleis Het Loo.
Kavel 2019 betreft een gewichtenblok dat uit de keuken van Koningin Wilhelmina afkomstig is. Bij dit gewichtenblok zit een fotoalbum met foto’s van de Koninklijke familie. De startprijs is 80 euro.
Afb. 2. Een gewichtenblok afkomstig uit de keuken van Koningin Wilhelmina en een fotoalbum vol met foto’s van de Koninklijke Familie. Foto met hartelijke dank aan het Twents Veilinghuis.
Afb. John Töpfer, directeur stichting Adel in Nederland voor het Veilinghuis Van Spengen in Hilversum, met de aangekochte laat 18e-eeuwse adellijke kwartierstaat.
Dankzij een, zeer gewaardeerde, gift kon de stichting Adel in Nederland onlangs overgaan tot de aankoop van een zeer fraai uitgevoerde laat 18e-eeuwse adellijke kwartierstaat. Vandaag is deze opgehaald bij Veilinghuis Van Spengen in Hilversum, één van de Vrienden van de stichting Adel in Nederland, die onze stichting steunt met een jaarlijkse bijdrage.
Inmiddels is het onderzoek naar de geschiedenis bij deze kwartierstaat gestart en is het nu al duidelijk dat er een bijzonder verhaal aan verbonden is. Zodra dit verhaal voltooid is, zal deze kwartierstaat overeenkomstig onze statuten geschonken worden aan een stichting om ‘een openbaar toegankelijke bestemming’ te krijgen, ‘zodat deze voor bezichtiging en onderzoek beschikbaar’ is. Hierover houden wij u vanzelfsprekend op de hoogte!
Afb. Jane Goodall – screenshot uit https://www.youtube.com/watch?v=n_Kir4OvgLo
Op NPO Start is VPRO Wintergasten met Jane Goodall terug te zien. Zij geniet grote bekendheid vanwege haar onderzoek naar chimpansees in het wild in Tanzania. Veel minder bekend is, dat Valerie Jane Morris Goodall gehuwd was met de Nederlandse filmproducent en auteur Hugo Arndt Rodolf baron van Lawick (1937-2002).
Jane Goodall (88 jaar) is nog steeds het hele jaar onderweg om lezingen te geven. Hierbij spreekt ze niet alleen over mensenrechten, maar ook over de klimaatcrisis én over haar hoop op een betere toekomst.
Afgelopen zaterdagmiddag kreeg Dániel Moerman de Virtus Scriptieprijs 2020 uitgereikt voor zijn masterscriptie “Nobles at the Frontier. Noble Politics and Diplomacy along the Border Regions of the Low Countries and the Holy Roman Empire during the Eighty and Thirty Years’ Wars”. Met deze scriptie sloot hij zijn studie gschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen af.
De bekendmaking van de winnaar was het hoogtepunt van een spannende middag in het Amersfoortse Eemklooster, die werd gepresenteerd door Elyze Storms-Smeets. Dániel Moerman en zijn medefinalisten Liesbeth Geussens en Rozemarijn Moes gaven alle drie een overtuigende presentatie van hun onderzoek aan het publiek.
De scriptie “Nobles at the Frontier” van Dániel Moerman vertelt het verhaal over de lokale adel in de troebele tijden aan de zuidoostelijke grens van de Republiek. Het betreft eigenlijk de overlevingsstrategieën van deze edelen, zoals de heer van Hoensbroek, waarbij het er op aankwam om precies op tijd van loyaliteit te wisselen om de volgende naderende troepenmacht letterlijk buiten de deur te houden. De begrippen ‘vriend’ of vijand’ waren in dat soort situaties nogal irrelevant want, zoals bekend, ook zgn. ‘vriendelijke’ legers konden enorme schade en plunderingen aanrichten bij de dagelijkse foeragering of inkwartiering. Moerman beschrijft in zijn scriptie de diplomatieke manoeuvres die de edellieden in deze situaties moesten uithalen om het familiebezit veilig te stellen, en het zijn verhaal laat zien dat elke oplossing steeds slechts tijdelijk bleek te zijn bij het naderen van de volgende donderwolk aan de horizon.
De jury is onder de indruk van de beheersing van het zeer verspreide bronnenmateriaal, de knappe analyse van die bronnen en de synthese van al deze feiten in een schijnbaar moeiteloos geschreven betoog dat een heel nieuw beeld geeft van de situatie van de adel aan de randen van de Republiek.
De Virtus Scriptieprijs is een initiatief van de Werkgroep Adelsgeschiedenis. Met de prijs wil de Werkgroep het adelsonderzoek in Nederland (en België) stimuleren.
Afb. 1. Willem Hendrik Alexander Carel baron van Heeckeren van Kell, heer van Ruurlo en Kell (1774-1847). Voorstudie voor zijn portret in olieverf door Charles Howard Hodges. Foto met hartelijke dank aan Veilinghuis Van Spengen.
Van 12 t/m 15 december loopt er een timed online veiling af bij Veilinghuis Van Spengen in Hilversum met kunst, antiek, zilver, porselein, juwelen, enz. Tot de aangeboden kavels behoren o.a. een portret van een baron Van Heeckerenl van Kell. Lees het verhaal hierbij hieronder en kijk voor de online catalogus voor wat verder geveild wordt op https://vanspengen.cloudcatalogus.nl/Home/Catalog
Kavel 1058 betreft het portret van Willem Hendrik Alexander Carel baron van Heeckeren van Kell, heer van Ruurlo en Kell (1774-1847). Het is een voorstudie van zijn portret in olieverf door Charles Howard Hodges. Baron Van Heeckeren had een indrukwekkende bestuurlijke carrière en werd uiteindelijk gouverneur van Gelderland, staatsraad i.b.d. en minister van Staat. Daarnaast was hij kamerheer van Koning Willem I en commandeur in de Ridderlijke Duitsche Orde Balije van Utrecht. Hij huwde in 1800 jonkvrouwe Geertruijd Sara Agatha van Pabst, vrouwe van Bingerden (1774-1866), en door dit huwelijk kwam uiteindelijk ook Bingerden in Heeckeren bezit.
Afb. 1. Dirk graaf van Hogendorp (1797-1845). Foto met hartelijke dank aan Veilinghuis Peerdeman in Utrecht.
Op zondag 4 december liep er een timed online veiling af bij Veilinghuis Peerdeman in Utrecht met kunst, antiek, design, sieraden en ook een miniatuurportret van Dirk graaf van Hogendorp. Het miniatuur werd getaxeerd op 120-160 euro. De uiteindelijk opbrengst voor dit miniatuurportret van zeer goede kwaliteit was 3700 euro – een recordopbrengst voor een portretminiatuur.
Het betrof lotnummer: een miniatuurportret van Dirk graaf van Hogendorp (1797-1845), dat gesigneerd is door Hendrik Willem Caspari (1770-1829) en gedateerd is 1827. Lees het verhaal over de afgebeelde persoon hieronder.
Mr. Dirk graaf van Hogendorp was een zoon van de bekende staatsman mr. Gijsbert Karel graaf van Hogendorp (1762-1834) en diens echtgenote Hester Clifford (1766-1826). Hij studeerde rechten in Leiden en promoveerde daar in 1822. Het jaar erna maakte hij samen met zijn studievriend Jacob van Lennep (1802-1868) een voettocht door Nederland, waarbij het woeste landschap en het verval beschreven worden aan de vooravond van de industrialisatie.
Hij werd substituut officier van justitie te Amsterdam, raadsheer in het gerechtshof te ’s-Gravenhage en buitengewoon lid van de Tweede Kamer. In 1830 huwde hij zijn nichtje jonkvrouwe Marianne Cathérine van Hogendorp (1805-1878) en samen kregen zij acht kinderen. In 1845 kwam hij te overlijden en zijn weduwe liet de volgende annonce plaatsen: ‘Het heeft den Almagtigen behaagd, heden middag ten twee ure, alhier, in den ouderdom van ruim 47 jaren, aan eene zenuwzinkingziekte van 14 dagen, tot zich te roepen mijn hartelijk geliefden echtgenoot, Mr. DIRK Grave van HOGENDORP, Lid van de Ridderschap van Zuidholland en Raadsheer in het Geregtshof alhier.’
De Amsterdamse dichter en historicus Isaäc da Costa roemde hun innige vriendschap en het uitnemend karakter van zijn edelen vriend, waarbij hij ‘den heerlijken invloed van hét echt christelijk geloof’ had gezien.
Afb. 2. Het Van Hogendorp graf op de Gemeentelijke begraafplaats in Den Haag. De krans markeert de zerk waaronder eertijds de staatsman Gijsbert Karel graaf van Hogendorp 1762-1834 is bijgezet. Daarnaast zijn op deze plek bijgezet: mr. Willem (2e) graaf van Hogendorp (1795-1838) en mr. Dirk (3e) graaf van Hogendorp (1797-1840), beiden zoons van Gijsbert Karel van Hogendorp. Daarnaast zijn hier bijgezet: zijn dochter Hester Warin née jonkvrouwe van Hogendorp (1791-1833) (echtgenote van jonkheer mr. Antonie Warin), kleinzoon Dirk (4e) graaf van Hogendorp (1833-1857) en kleinzoon jonkheer Gijsbert Karel van Hogendorp (1839-1839).
Afb. 1. Een zeer fraai uitgevoerde familiefotolijst met onderaan het familiewapen Calhoun/Colquhoun. Foto met hartelijke dank aan het Venduehuis in Den Haag.
Op dinsdag 6 december eindigt een online veiling bij het Venduehuis in Den Haag met een brede keuze aan schilderijen en werken op papier, zilver, Europees en Aziatisch porselein, meubelen, design en andere kunstvoorwerpen. Bieden kan al vanaf 25 euro! Hierbij onder meer een familieportretlijst met het familiewapen Calhoun/Colquhoun. Lees het verhaal hierbij hieronder of kijk in de online catalogus van het Venduehuis om te zien wat er verder geveild wordt op https://catalogus.venduehuis.com/auction?auction=512
Afb. 2. Vice-president John C. Calhoun, borstbeeld door Theodore Augustus Mills. Foto met dank aan www.senate.gov.
Lot 2181 betreft een verguld houten familieportretlijst met het familiewapen Calhoun/Colquhoun. Deze portretlijst zal in Nederland zijn terechtgekomen door het huwelijk van de Amerikaanse Julia Johnson Calhoun (1884-1970) in 1914 met mr. Justinus Egbertus Hendericus baron van Nagell (1882-1963). De lijst bevat drie portretfoto’s van vermoedelijk leden van de familie Calhoun.
De Amerikaanse staatsman John Caldwell Calhoun (1782-1850) stamde uit een van oorsprong Schotse adellijke familie met de naam Colquhoun, die zich in de 18e eeuw in de Verenigde Staten vestigde en daar tot groot aanzien kwam. Hij begon zijn carrière als advocaat, huwde de dochter van een invloedrijke senator en werd gekozen in het Huis van Afgevaardigden. Na minister van Oorlog te zijn geweest, werd hij in de jaren 1825-1829 vicepresident onder president John Quincy Adams en vervolgens was er een tweede termijn onder president Andrew Jackson. Hiermee is hij één van de twee Amerikaanse vicepresidenten, die dit onder twee verschillende presidenten is geweest.
Afb. 3. Julia Johnson Calhoun ten tijde van haar huwelijk in de New York Times.
Zijn kleinzoon, John Caldwell Calhoun (1843-1918), was een succesvol Amerikaans zakenman, grootgrondbezitter en directeur-eigenaar van de Baltimore Coal Mining and Railway Company. Hij huwde Linnie Adams, achternichtje van de Amerikaanse vice-president Richard Johnson. Hun enige dochter, Julia Johnson Calhoun (1884-1970), debuteerde in New York en ontmoette daar mr. Justinus Egbertus Hendericus baron van Nagell (1882-1963), die in diplomatieke dienst aan de Nederlandse legatie in Washington verbonden was. Hij stamde uit een oudadellijk geslacht uit Westfalen, waarvan de stamvader voor het eerst in 1385 genoemd werd. In de 16e eeuw vestigde een voorvader zich in Nederland en in 1814 werd de familie opgenomen in de Nederlandse adel met de titel van baron. Hij groeide op kasteel Schaffelaar in Barneveld op en zijn vader was in deze gemeente burgemeester en daarnaast was hij Landcommandeur van de Ridderlijke Duitsche Orde.
Afb. 4. mr. Justinus Egbertus Hendericus baron van Nagell in het ambtskostuum van ambassadeur ‘Bukarest 1929’. Foto part. coll.
Eind 19e eeuw kwam er een ware hausse aan huwelijken van rijke Amerikaanse erfdochters met Europese adel op gang. Het was de ‘Gilded Age’, beschreven in bv. de boeken van Edith Wharton, waarin miljoenen dollars de Atlantische Oceaan overgingen als bruidsschat. Nieuw geld en Europese adel verbonden zich. Eén van de beroemdste huwelijken werd dat van Consuelo Vanderbilt met de Engelse Hertog van Marlborough. De Vanderbilt miljoenen repareerden het dak van Blenheim Palace en de tuinen werden hier in Franse stijl opnieuw aangelegd. Het deed een bezoeker opmerken: “American money has its use after all.”
Het huwelijk Van Nagell-Calhoun werd in de winter van 1914 een ware society gebeurtenis aan het begin van het uitgaansseizoen – één krant kopte GAYETIES OF WINTER SOCIAL SEASON BEGIN THIS WEEK – en kranten beschreven uitvoerig alle details. Tot het bruidspersoneel behoorde onder meer de Nederlandse graaf Van Rechteren Limpurg en als getuige voor de bruidegom trad jonkheer De Beaufort op, die secretaris van de Nederlandse legatie in Washington was.
Afb. 5. Julia Johnson barones van Nagell née Calhoun op haar portret door F. von Gottberg met rechtsboven het alliantiewapen Van Nagell-Calhoun. Foto met hartelijke dank aan collectie RKD – Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis/IB nummer 963501.
Het altaar in de kerk was versierd met witte lelies en rozen, naast de kansel stonden palmen en ook de banken waren met witte bloemen versierd. De bruidegom was gekleed in het uniform van de Orde van St. Jan van Jeruzalem met een scharlakenrode jas, dat door de ene krant ‘gorgeous’ genoemd en correct beschreven werd, terwijl een andere krant dacht dat hij zijn jachtkostuum droeg – schoonvader Calhoun was not amused en liet een dag later een rectificatie in de krant plaatsen.
De bruid kwam de kerk binnen aan de arm van haar vader en werd voorafgegaan door haar kleine neefje. Deze was gekleed in een kostuum van geborduurd wit satijn als een page uit de tijd van Lodewijk XVI. De bruid droeg een jurk van zilverbrocaat, waarvan het lijfje met tule en parels bezet was. Haar sleep was van zilverbrocaat en satijn en van haar donkere kapsel viel een kanten sluier omlaag over vrijwel de volledige lengte van haar sleep. In haar hand droeg zij een groot boeket witte orchideeën.
Na de huwelijksvoltrekking volgde een receptie ten huize van de ouders van de bruid in aanwezigheid van vele diplomaten en bekende personen uit regeringskringen. Hierna ging het jonge paar op huwelijksreis naar Denemarken, Noorwegen en Zweden, in welk land zij te gast waren bij zijn familieleden graaf en gravin Van Limburg Stirum, om hun reis te vervolgen naar Berlijn met als eindbestemming ’s-Gravenhage.
Afb. 6. Staande tweede en derde van links: baron en barones Van Nagell-Calhoun in 1929 bij het 50-jarig huwelijk van zijn ouders op kasteel Schaffelaar. Zijn moeder, barones Van Nagell née barones Van Zuijlen van Nievelt, staat links, terwijl zijn vader, met de indrukwekkende snor, in het midden staat. Dochter Jeanne Linnie Alice staat rechts in een wit jurkje, terwijl zoon Egbert Joost op het stoeltje links zit. Foto met dank aan Fotocollectie Barneveld.
Baron Van Nagell had een glansrijke carrière in diplomatieke dienst en deze bracht hem in de loop der jaren van Peking naar Washington en Sint-Petersburg. Hier maakte hij de Russische Revolutie in Sint-Petersburg in 1917 van dichtbij mee. Op een avond zat hij in gezelschap aan tafel in een restaurant. Een ober bracht de rekening bij een groepje Russische communisten naast hen. Deze beviel de rekening niet, waarop de ober werd doodgeschoten. Na Sint-Petersburg volgde Londen, Boekarest en Stockholm als standplaats, waar hij tenslotte buitengewoon gezant en gevolmachtigd minister werd.
Het echtpaar kreeg drie kinderen: één dochter werd levenloos geboren en de enige zoon en stamhouder sneuvelde in 1944 als res.-2e luitenant-vlieger bij de Royal Air Force boven Frankrijk. Een tweede dochter huwde een jonkheer Clifford Kocq van Breugel. Mevrouw Van Breugel bleef zich altijd zeer bewust van haar Van Nagell afkomst en ging met grote zorg om met aan haar toevertrouwde familieherinneringen, maar haar Amerikaanse afkomst vergat zij nooit, evenmin als haar meest illustere Amerikaanse voorvader, de vice-president John Caldwell Calhoun.
Bent u ook geïnteresseerd in adellijk erfgoed en nieuws? Voor 17,50 euro per jaar wordt u donateur van de Stichting Adel in Nederland, steunt u ons in onze werkzaamheden (zoals het publiceren van verhalen zoals hierboven) en ontvangt u vier keer per jaar ons digitale magazine boordevol adellijke verhalen, informatie en met iedere uitgave een overzicht van geboortes, huwelijken en overledenen. Wordt u ook donateur? Mail voor meer informatie naar info@adelinnederland.nl.
Afb. 7. Huis Schaffelaar in Barneveld, een nieuw kasteel uit 1852 met torens, tinnen en transen.
Afb. Jonkheer J.C.C. den Beer Poortugael – Minister van Oorlog en rechtstreekse voorvader van de Grootmeesteres van Z.M. de Koning ‘Bibi gravin van Zuylen van Nijevelt née jonkvrouwe den Beer Poortugael.
Jonkheer Jacobus Catharinus Cornelis den Beer Poortugael (1832-1913) was Minister van Oorlog in het Kabinet Kappeyne van de Coppello en is de rechtstreekse voorvader van de Grootmeesteres van Z.M. de Koning: drs. Maria Louise Alexandra (‘Bibi’) gravin van Zuylen van Nijevelt née jonkvrouwe den Beer Poortugael. Onlangs verscheen verscheen er een biografie over haar voorvader bij Uitgeverij Verloren: https://verloren.nl/Webshop/Detail/catid/21412/eid/50039/de-vredelievendste-oorlogsman
J.C.C. den Beer Poortugael (1832-1913) is een van Nederlands markantste officieren uit de negentiende eeuw: geen houwdegen maar een verfijnde intellectueel die met groot gezag over tal van militaire en politieke onderwerpen schreef. Hij ontpopte zich vooral als een autoriteit op het terrein van het volkenrecht en het humanitair oorlogsrecht. Ook was hij korte tijd minister van Oorlog. In zijn Levensschets doet Den Beer op boeiende wijze verslag van zijn veelzijdige officiersbestaan. Het ene moment treffen we hem aan in de kazerne onder het ruwe soldatenvolk, dan volgen we hem naar een salon voor een soiree, dan weer zien we hem een vlammend betoog houden in een deftige debating club, dan weer is hij op oefening op de hei en menigmaal biedt hij ons een inkijk in huiselijke kring. Met vaardige pen schildert hij het Nederland van de negentiende eeuw, waarbij ook de liefhebbers van roddels over de Haagse society aan hun trekken komen. Koning Willem III blijft evenmin onbesproken. Deze Levensschets is aangevuld met een saillante selectie uit de dagboekaantekeningen van Den Beer. Tezamen vormen deze egodocumenten een rijke historische bron die met deze uitgave voor het eerst voor een breed publiek beschikbaar komt.
