Op de website staat onder meer over hem: Als chef de cuisine opende Adriaan van Raab van Canstein in 1996 restaurant Le Hollandais. Zijn uitgangspunt is de klassieke Franse keuken. Koken leerde Adriaan bij Bordewijk en Christophe’ – gerenommeerde restaurants in Amsterdam. Daarna bestierde hij een restaurant in het zuidwesten van Frankrijk – een streek die bekend staat om zijn boerse keuken. De invloeden van deze leerschool zijn onmiskenbaar in zijn stijl van koken.
Illusie van eeuwigheid. De portretreeks met de landcommandeurs van de Ridderlijke Duitsche Orde, Balije van Utrecht
WEBINAR 15 oktober 2020 , 19.30- ca. 20.45 uur
Dr. Daantje Meuwissen, universitair docent vroegmoderne kunstgeschiedenis, Vrije Universiteit Amsterdam
In het Duitse Huis aan de Springweg in Utrecht hangt een portretserie met alle landcommandeurs van de Utrechtse Balije van de Ridderlijke Duitsche Orde sinds 1231. Deze orde, opgericht ten tijde van de kruistochten, bestaat nog steeds. Uitzonderlijk is dat ook de portretreeks nog altijd wordt voortgezet. Kunsthistoricus Daantje Meuwissen heeft in het kader van haar proefschrift uitgebreid onderzoek gedaan naar deze reeks. In dit webinar vertelt ze over haar onderzoek naar de roerige geschiedenis van deze reeks, die is geschilderd tussen 1576 en 1580 toen de katholieke ridderorde voor haar voortbestaan vreesde. De portretten raakten tijdens de Beeldenstorm beschadigd, werden naar Den Haag verhuisd tijdens de Franse overheersing en steeds aangepast aan de smaak van de tijd of de nieuwe behuizing. De serie vormt zo een unieke dwarsdoorsnede van ruim vier eeuwen portretkunst. Bekende portrettisten zoals Paulus Moreelse en Gerard van Honthorst hebben er hun stempel op gedrukt, maar ook onbekende meesters en zelfs amateurs.
Mis de webinar niet en meld u aan via info@adelsgeschiedenis.nl.
Afb. Eén van de portretten in deze unieke serie van Landcommandeurs van de Ridderlijke Duitsche Orde Balije van Utrecht: Johan Derck graaf van Rechteren (1799-1886), heer van Ahnem, 63ste Landcommandeur. Portret door Johan Heinrich Neuman.
Afb. 1. Kasteel Hernen is in de afgelopen eeuwen bijna niet veranderd – alleen de grote toren is verdwenen, omdat deze in de 18e eeuw is ingestort. Foto: Door Onbekend – www.kasteleningelderland.nl, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1293866
Kasteel Hernen staat in de herfstvakantie in het teken van ridders.Deze bijzondere middeleeuwse plek, met al zijn verhalen en gebeurtenissen, zorgt nog altijd voor de sfeer van harnassen, zwaarden, jonkvrouwen en ridders.Daarom is iedere openstelling dag in de herfstvakantie voor de kinderen, maar ook voor de (groot)ouders, binnen en buiten van alles te beleven!
Van page tot ridder. Tijdens de rondgang met de ‘pratende’ lantaarn ontdek je hoe je vroeger een ridder werd en wat je allemaal moest doen. Probeer de vragen te beantwoorden en de opdrachten goed uit te voeren.
In de grote ridderzaal kun je zien hoe het harnas in elkaar steekt, zelf voelen hoe zwaar een zwaard is en maak je tussen de harnassen een stoere foto!De bekendste ridder van Hernen is Floris. Daarom kun je ook kijken naar korte fragmenten uit de tv-serie, die opgenomen zijn op dit kasteel.
Buiten op de binnenplaats kun je laten zien dat jij ook een ridder kunt zijn. Je kunt boogschieten, helpen met klusjes en meedoen met stoere uitdagingen vol kracht en lef!
“Kasteel Hernen is een burcht met unieke overdekte weergangen. Het middeleeuwse karakter is nu nog steeds goed zichtbaar.
Door op verschillende manieren met het onderwerp ‘ridders’ bezig te gaan zal het kasteel nog meer tot leven komen voor de bezoekers.”, aldus kasteelmanager Tatiana Klinkert. “En de kinderen mogen natuurlijk ook verkleed komen!”
Afb. 2. Kasteel Hernen verwierf grote bekendheid door de serie Floris, waarvan opnames op en rond het kasteel plaatsvonden. Foto met hartelijke dank aan Geldersch Landschap en Kasteelen.
Afb. De voorkant van het boek met een aquarel van de Eversberg in 1870.
Adam van Heerdt, telg uit een geslacht van oude Gelderse adel, bouwde in 1612 huis Eversberg bij Wierden en werd vanwege deze havezate verschreven in de Ridderschap van Twente. Sindsdien woonden zijn nakomelingen hier eeuwenlang en speelden zowel plaatselijk als regionaal – en zelfs even nationaal – een grote rol. In 1815 werd de titel graaf bij recht van eerstgeboorte verleend aan Thimon Cornelis graaf van Heerdt, heer van Eversberg (1761-1844), die onder meer lid van de Tweede en Eerste Kamer der Staten-Generaal zou worden en opper-hofmaarschalk van Koning Willem I en II. Zijn kleinzoon Tijmon Hendrik graaf van Heerdt tot Eversberg (1823-1898), de derde die de titel graaf voerde, leidde een verkwistend leven en werd onder curatele gesteld. Helaas ging de Eversberg door hem voor de familie in 1867 verloren. Ook in zijn persoonlijk leven was het onrustig door ruim alcoholgebruik en na een reisje naar het buitenland met een nichtje, diende zijn echtgenote een verzoek tot echtscheiding in vanwege overspel.
De Eversberg kwam vervolgens in het bezit van een textielbaron uit het bekende Ten Cate geslacht, maar in 1934 kocht Emile baron van Heerdt tot Eversberg (1866-1953), die fortuin had gemaakt in Ned.-Indië, het voorouderlijk huis terug. Hij restaureerde het inmiddels vervallen huis en verhuurde het, maar moest helaas meemaken dat het huis in 1943 door brand verwoest werd. Zijn nakomelingen verkochten het in 1973, zodat de eeuwenoude band van de Van Heerdts met Everberg definitief verbroken werd.
Op 11 september jl. vond de boekpresentatie plaats van ‘Opkomst en ondergang van landgoed de Eversberg’ in aanwezigheid van leden van de familie Van Heerdt tot Eversberg. Auteur Jan Lohuis deed jarenlang uitgebreid onderzoek in archieven en verzamelde werkelijk alles wat hij kon vinden over de Eversberg. Het resulteerde in een boek van 463 pagina’s, waarin vele akten letterlijk zijn overgenomen, zodat het boek een rijke bron van informatie is. Groot manco hierbij, helaas, is het ontbreken van een personen- en zakenregister. In het boek is ook een genealogie Van Heerdt tot Eversberg opgenomen, die helaas incompleet is, terwijl het Nederland’s Adelsboek dit probleemloos had kunnen aanvullen. In het boek staan vele afbeeldingen, die wel iets groter hadden mogen zijn, waarvan ik de meest sympathieke die van Maria Arnoldina Petronella barones van Heerdt tot Eversberg (1830-1908) vind. Zij werd ‘de stomme freule’ genoemd, vanwege haar handicap, wat haar niet hinderde om een rol te spelen in het proberen te behouden van de Eversberg voor de familie.
Afb. Delphine prinses van België tijdens de persconferentie op 5 oktober 2020.
Het Gerechtshof in Brussel heeft op 1 oktober 2020 einduitspraak gedaan in de langlopende procedure van Delphine van Saksen Coburg (voorheen Boël) tegen haar vader Koning Albert II van België.
De eerste vordering van Delphine betrof de vaststelling, dat Koning Albert haar vader is. Nadat een DNA test had uitgewezen, dat hierover geen twijfel bestond, heeft Koning Albert zich niet meer verweerd tegen deze vordering. Deze werd dan ook door het Hof zonder meer toegewezen.
Delphine vorderde daarnaast dat zij de naam van Saksen Coburg zou mogen voeren. Deze naam werd al door de eerste Koning van België gedragen. Ook deze vordering werd toegewezen.
Ten slotte vorderde zij voor haarzelf en voor haar kinderen het recht om de titel Prins en Prinses van België en het predikaat Koninklijke Hoogheid te mogen dragen. Zij beriep zich daarbij op artikel 2 van het KB van 12 november 2015. Dit artikel bepaalt, dat de directe afstammelingen van Koning Albert II deze titel mogen voeren. Een bijzonderheid daarbij is, dat dit recht ook toekomt aan afstammelingen in de vrouwelijke lijn.
De Koning voerde tegen deze vordering het verweer, dat dit artikel alleen zou gelden voor zijn afstammelingen, die deze titel al voerden op het moment van inwerkingtreding van het KB van 2015, en voor de afstammelingen die nadien geboren werden. Het zou dus niet gelden voor personen, die op dat moment al in leven waren, maar pas nadien de status van afstammeling verkregen.
Het Hof verwierp dit verweer, onder meer omdat een dergelijke uitleg van het KB in strijd zou zijn met het gelijkheidsbeginsel van artikel 10 en 11 van de Belgische Grondwet (vergelijkbaar met artikel 1 van de Nederlandse Grondwet) Het Hof besliste dan ook, dat Delphine en haar kinderen de titel Prinses, dan wel Prins van België mogen voeren.
Op 5 oktober 2013 werd in Apeldoorn het kerkelijk huwelijk voltrokken van Jaime prins de Bourbon de Parme en Viktória Cservenyák. Na afloop kwam het paar de kerk uit en gaf de bruid twee van de bruidskinderen een high five.
Jaime prins de Bourbon de Parme werd in 1996, samen met zijn broer en zusjes, ingelijfd in de Nederlandse adel met de titel prins/prinses en het predikaat Koninklijke Hoogheid. Hij en zijn echtgenote hebben twee dochters, de prinsessen Zita en Gloria.
Afb. 1. Een vijfdelig kaststel van Kangxi porselein uit het bezit van de Prinsen De Beauvau-Craon. Foto met hartelijke dank aan het Zeeuws Veilinghuis/https://zeeuwsveilinghuis.nl/.
Op 6 en 7 oktober vindt er bij het Zeeuws Veilinghuis een grote veiling plaats van Aziatica. Eén van de kavels betreft dit kaststel van Kangxi porselein uit Frans prinselijk bezit. Lees het verhaal hierbij hieronder of kijk in de online catalogus om te zien wat er verder geveild wordt op www.zeeuwsveilinghuis.eu. Het Zeeuws Veilinghuis biedt ook de mogelijkheid om online mee te bieden!
Afb. 2. Marc 7e Prins de Beauvau-Craon en echtgenote Laure du Temple de Rougemont.
Opvallend in oude boedelinventarissen uit adellijk en regenten bezit is de grote hoeveelheid porselein die hierin wordt aangetroffen. Porselein – in adellijk taalgebruik ‘blauw’ genoemd – was geliefd en werd graag verzameld. Het kon op kasten, commodes en schoorsteenmantels geëtaleerd worden en getuigen van de rijkdom van een familie. Soms werden er zelfs speciaal serviezen op bestelling gemaakt (Chine de commande) met het familiewapen. Bij het Zeeuws Veilinghuis wordt nu een vijfdelig kaststel aangeboden van Kangxi poselein met een hoogte van 39-42 cm. Het wordt getaxeerd op 25.000-30.000 euro en is afkomstig uit het bezit van Marc Prins de Beauvau-Craon
Marc Charles Louis Joseph Marie 7e Prins de Beauvau-Craon (1921-1982) stamde uit een Frans geslacht, dat zou afstammen van de Graven van Anjou. De stamreeks begint met René heer de Beauvau, die in 1265 genoemd werd. In 1370 trad Pierre de Beauvau in het huwelijk met Jeanne de Craon en sindsdien voerde de familie de naam De Beauvau-Craon. In 1664 werd de titel Markies de Beauvau verleend en in 1712 de titel Markies de Craon. Tien jaar later kreeg de Chef de Famille de titel Prins de Beauvau-Craon bij recht van eerstgeboorte. In de 18e eeuw bouwde de familie een vorstelijk kasteel: château de Haroué. Het kasteel zou 365 ramen hebben, 52 haarden, 12 torens (inclusief die op de bijgebouwen) en vier bruggen, waarmee een jaar gesymboliseerd werd. Op château de Haroué woonde ook Marc Prins de Beauvau-Craon.
Hij huwde 1e (echtscheiding 1970) Maria Christina Patino y de Borbón, Hertogin de Durcal, die een nakomelinge was van Koning Karel III van Spanje. Haar oud-tante was overigens gehuwd met de Nederlandse diplomaat Maurits Willem Raedinck van Vollenhoven (1882-1976). Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren: Minnie en Diane. In 1972 hertrouwde Marc de Beauvau-Craon met Laure Odette Charlotte du Temple de Rougemont. Zij was van 1991-2003 president-directeur-generaal van Sotheby’s in Frankrijk
Met zijn overlijden in 1982 stierf de prinselijke familie De Beauvau-Craon in mannelijke lijn uit. Zijn dochters Minnie en Diane de Beauvau-Craon – in Frankrijk onterecht meestal Prinsessen genoemd – zijn nu de eigenaren van château de Haroué. In 2007 verkochten zijn een gedeelte van het meubilair voor 3.000.000/3.500.000 euro aan de Franse staat. In 2017 volgde er een grote veiling van 151 kavels (familieportretten, meubelen, zilver, porselein, enz.) bij Sotheby’s in Parijs, die ruim 1 miljoen euro opbracht. Het vijfdelig kaststel dat nu bij het Zeeuws Veilinghuis wordt geveild, maakte deel uit van deze veiling.
Diane de Beauvau-Craon zei bij deze gelegenheid: “I spent my childhood worshipping the beauty of architecture and the arts. I was extraordinarily lucky: wherever I turned my gaze, it always fell on the beauty of life. On my father’s death, the childhood home I loved turned into ‘Le Château’ overnight. I decided to leave with the magic of my childhood memories intact, filled with the love and tenderness my father had lavished on me. On 29 April 2017, my step-mother, Laure in turn passed away. I am now looking to the future. I hope with all my heart that the Beauvau- Craon collection will find new life with collectors who will perpetuate the love of beauty that Marc and Laure spread so generously around them.” (Bron: https://www.sothebys.com/en/articles/prince-marc-de-beauvau-craon-a-man-with-passionate-commitments-and-tastes).
Kijk op de website van het Zeeuws Veilinghuis met de online catalogus om te zien wat er verder geveild wordt op https://zeeuwsveilinghuis.cloudcatalogus.nl/Home/Catalog. Het Zeeuws Veilinghuis biedt ook de mogelijkheid om online mee te bieden!
Afb. 3. Château de Haroué. Foto met dank aan M.Minderhoud – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=762167
Jonkheer Aedo Franciscus Cornelis van Eysinga, geboren Rotterdam 19 september 2020, zoon van jonkheer Cornelis (‘Cees’) van Eysinga en Florentine Disch.
